Ieder weekend met het gezin naar wedstrijden

6 mei 2019

Manon Kools was zestien toen ze in haar eerste seizoen het Nederlands Kampioenschap won. Negen jaar later is ze één van de vaste gezichten binnen de Superstock en rijdt ze samen met haar zusje Naomi voor de winst.

Apetrots was vader Bram Kools toen zijn dochter Manon in 2010 het Nederlands Kampioenschap won. “Een onbeschrijfelijk gevoel”, vertelt hij. “Het was de laatste competitiewedstrijd in Bakel. Ze stond gedeelde tweede en hoefde alleen vóór de eerste te blijven om te winnen. Het spande erom, maar in de laatste paar seconde kreeg ze het voor elkaar. Ze finishte als eerste en won haar eerste seizoen. Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk.”

Als kleine kinderen gingen Manon en Naomi al met vader Bram en moeder <naam> mee naar tractorpulling wedstrijden. Hoewel de kinderen de wedstrijden altijd leuk vonden, had Bram niet verwacht dat zijn dochter op een dag zelf zouden gaan rijden. “Het is als een grapje begonnen”, vervolgt hij. “Manon zei dat ze het beter kon. Ik vond dat ze dat moest bewijzen. Dat heeft ze gedaan.”

Ook dochter Naomi heeft inmiddels de smaak te pakken. Onder de naam ‘Team Kools’ strijdt het gezin dit seizoen weer samen in de competitie. En net als alle andere teams, is het gezin dan ook twee avonden in de week druk met sleutelen. “We zijn allemaal erg technisch dus dat scheelt. Bovendien wisselen de meiden het rijden goed af. Ze krijgen steeds meer ervaring en dat helpt ook in de voorbereidingen op de volgende wedstrijd. Het is in principe een hobby, maar soms wel meer dan dat. Wij willen het graag goed doen, maar dat kost tijd.”

Het sleutelen is niet het enige onderdeel van de tractorpulling waar de familie Kools veel tijd aan besteedt. “Stroe ligt voor ons niet bepaald om de hoek”, vervolgt Bram. “Als inwoners van Cadzand (Zeeland) moeten we gemiddeld honderdvijftig kilometer rijden om bij een wedstrijd te komen. Dat is ongeveer tweeënhalf uur. In sommige gevallen zelfs vier. Maar dat maakt het niet minder leuk. De wedstrijden zijn voor ons een soort mini-vakantie met het gezin. Zolang je het op die manier bekijkt, zijn die lange autoritten ineens een stuk minder erg.”